Αγγέλων δυναστεία (1185-1204) |
|
|
Μετά τους Δούκες και τους Κομνηνούς οι Άγγελοι ήταν ο τρίτη βυζαντινή δυναστεία με οικογενειακό επίθετο. Η οικογένεια των Αγγέλων εμφανίστηκε σχετικά αργά στην ιστορία και γρήγορα αναδείχθηκε στις τάξεις των ανώτερων στρωμάτων της βυζαντινής αριστοκρατίας. Ο Κωνσταντίνος Άγγελος, ο ιδρυτής της οικογένειας, ήταν ταπεινής καταγωγής, από τη Φιλαδέλφεια της Μικράς Ασίας. Κυρίως χάρη στο ωραίο παρουσιαστικό του παντρεύτηκε την κόρη του αυτοκράτορα Αλεξίου Α΄ Κομνηνού. Έτσι ξεκίνησε η άνοδος της... |
περισσότερα... |
| |
|
|
Η βασιλεία του Βασιλείου Β΄ (976-1025) ήταν η μακροβιότερη στη βυζαντινή ιστορία και χαρακτηρίστηκε ως η λαμπρότερη περίοδος της Μακεδονικής δυναστείας. Το βυζαντινό κράτος ισχυροποιήθηκε, επέκτεινε τα σύνορά του στο μέγιστο βαθμό μετά τον Ιουστινιανό Α΄. Ο Βασίλειος διακρίθηκε ως στρατηγός και έδειξε ζήλο στην κατάκτηση και τον έλεγχο της Βαλκανικής. Ωστόσο δεν περιφρόνησε κανένα μέτωπο και η πολιτική του απέδωσε στην Κάτω Ιταλία, στη Βόρεια Συρία και στο Βορρά με τον εκχριστιανισμό των Ρως.... |
|
| |
|
Γεώργιος Σχολάρης (Γεννάδιος Β' Σχολάριος) |
|
|
Ο Γεώργιος (Γεννάδιος) Σχολάρης ήταν θεολόγος και πρώτος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως επί Τουρκοκρατίας (1454-1456, 1463, 1464-1465). Στην αρχή ήταν οπαδός της ένωσης των Εκκλησιών, λαμβάνοντας μέρος στη Σύνοδο της Φλωρεντίας (1439), και στη συνέχεια φανατικός πολέμιος της ένωσης. Ήταν άριστος γνώστης της λατινικής και σεβόταν τη λατινική παιδεία, πρωτίστως το Θωμά Ακινάτη. Ήταν ένθερμος υπερασπιστής του Αριστοτέλη. |
περισσότερα... |
| |
|
|
Από τους τελευταίους ιστορικούς του Βυζαντίου, κρατικός αξιωματούχος και συνεργάτης των τριών τελευταίων βυζαντινών βασιλέων και συγγραφέας του έργου Σύντομο Χρονικό (Chronicon Minus), που αναφέρεται στην Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς. |
περισσότερα... |
| |
|
|
|
Διαδόχων δυναστεία (711-717) |
|
|
|
|
| |
|
Δουκών δυναστεία (1059-1081) |
|
|
Η άνοδος στο θρόνο της Κωνσταντινούπολης του Κωνσταντίνου Θ΄ Δούκα το 1059 σήμανε την κατάληψη της εξουσίας από τη βυζαντινή αριστοκρατία και αποτέλεσε προανάκρουσμα μιας περιόδου κατά την οποία η οικογένεια και οι οικογενειακές σχέσεις αποτελούσαν το ισχυρότερο έρεισμα για την άνοδο στην ιεραρχία και τη συμμετοχή στην αυτοκρατορική εξουσία. |
περισσότερα... |
| |
|
Δυναστεία Μεγάλου Κωνσταντίνου (306-363) |
|
|
|
|
| |
|
Ηρακλειδών δυναστεία (610-711) |
|
|
Η δυναστεία των Ηρακλειδών καλύπτει έναν αιώνα, από τη στέψη του Ηρακλείου το 610 μέχρι το θάνατο του Ιουστινιανού Β΄ το 711. Ο αιώνας αυτός υπήρξε ένας από τους πιο ταραγμένους στη βυζαντινή ιστορία, και ελάχιστα από τα μέλη της δυναστείας βρήκαν φυσικό ή μη βίαιο θάνατο. Ωστόσο, οι αυτοκράτορες της δυναστείας κράτησαν τα ηνία και σημείωσαν επιτυχίες υπό την πίεση των πολέμων με τους Σασσανίδες, των αραβικών κατακτήσεων, της κακής οικονομικής κατάστασης και των διχαστικών θεολογικών ερίδων.... |
περισσότερα... |
| |
|
Θεοδοσιανή (Βαλεντινιανή) δυναστεία (364-457) |
|
|
Το λήμμα αναφέρεται στη δυναστεία του Θεοδοσίου, τους τέσσερις αυτοκράτορας που διακυβέρνησαν το ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από 379 έως 457, και σηματοδότησαν την ιστορία του Βυζαντίου και της ορθόδοξης Εκκλησίας. Κατά τη βασιλεία των αυτοκρατόρων αυτών η Βυζαντινή αυτοκρατορία κατόρθωσε να αποφύγει τη μοίρα που βρήκε την Δυτική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, πάνω στα ερείπια της οποίας ιδρύθηκαν βαρβαρικά βασίλεια. Κατά την περίοδο αυτή έλαβαν χώρα τρεις από τους επτά Οικουμενικές... |
|
| |
|