|
|
|
|
|
ΓΛΩΣΣΑΡΙΟ
|
|
ακινάκης, ο
Χαρακτηριστικός τύπος σκυθικού ξίφους σε χρήση από τον 7ο έως το 2ο αι. π.Χ.
|
γρύπας, ο
Μυθικό ον ανατολικής προέλευσης. Συνήθως –όχι πάντα– έχει κεφάλι και φτερά αετού, μυτερά αυτιά και σώμα λιονταριού.
|
Πότνια θηρών, η
Όρος που χρησιμοποιείται από τους μελετητές για να περιγράψουν τις παραστάσεις θηλυκών θεοτήτων της ανατολικής και ελληνικής τέχνης που κρατούν ή συνοδεύονται από άγρια ζώα, όπως λιοντάρια. Ως τέτοιες συνήθως χαρακτηρίζονται η Άρτεμη και η Κυβέλη.
|
ρυτό, το
Σπονδικό αγγείο με άνοιγμα στο κάτω μέρος που επέτρεπε την αργή εκροή του υγρού περιεχομένου.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|