ὦναξ, ᾧ δαμάλης Ἔρως
καὶ Νύμφαις κυανώπιδες
πορφυρέη τ’ Ἀφροδίτη
συμπαίζουσιν˙ ἐπιστρέφεαι δ’
ὑψηλὰς ὀρέων κορυφάς,
γουνοῦμαι σε, σὺ δ’εὐμενὴς
ἔλθ’ἡμῖν, κεχαρισμένης δ’
εὐχωλῆς ἐπακούειν.
Κλευβούλῳ δ’ἀγαθός γενεῦ
σύμβουλος, τὸν ἐμὸν ἔρωτ’,
ὦ Δεύνυσε, δέχεσθαι.
Bowra C. M., Αρχαία Ελληνική Λυρική Ποίηση, Β’ τόμος, μετάφραση Ι. Ν. Καζάζης, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (Athens 1999), p. 67