Το 782 οι Άραβες επέδραμαν στη Μικρά Ασία και κατόρθωσαν να αιχμαλωτίσουν με προδοσία τρεις υψηλόβαθμους Βυζαντινούς αξιωματούχους. Η αυτοκράτειρα Ειρήνη, για να τους απελευθερώσει, αναγκάστηκε να υπογράψει συνθήκη ειρήνης το Σεπτέμβριο του 782. Σύμφωνα με τους όρους της, η αυτοκρατορία έπρεπε να καταβάλλει ετησίως 160.000 χρυσά νομίσματα στους Άραβες, οι οποίοι σε αντάλλαγμα απελευθέρωσαν τους τρεις αξιωματούχους και άλλους 5.000 αιχμαλώτους. Η συνθήκη διήρκεσε τρία χρόνια.

περισσότερα...

Το 806 ο Άραβας χαλίφης Χαρούν αρ-Ρασίντ εισέβαλε στα βυζαντινά εδάφη της Μικράς Ασίας και κατέλαβε πολλές πόλεις της Καππαδοκίας. Μην μπορώντας να τον αντιμετωπίσει αποτελεσματικά στο πεδίο της μάχης, ο αυτοκράτορας Νικηφόρος αναγκάστηκε το φθινόπωρο του 806 να υπογράψει συνθήκη ειρήνης με τον χαλίφη. Οι όροι της συνθήκης προέβλεπαν την αποχώρηση των Αράβων από τα κατεχόμενα εδάφη, ενώ οι Βυζαντινοί υποχρεώνονταν να καταβάλλουν ετήσιο φόρο.

Τον Σεπτέμβριο του 845, Βυζαντινοί και Άραβες συμφώνησαν σε μια συνθήκη ειρήνης και αμοιβαίας ανταλλαγής αιχμαλώτων. Η ανταλλαγή έλαβε χώρα στις όχθες του ποταμού Λάμου στην Κιλικία. Ξεκίνησε στις 16 Σεπτεμβρίου 845 και ολοκληρώθηκε τέσσερις ημέρες αργότερα. Περίπου 4.000 μουσουλμάνοι αιχμάλωτοι και ανάλογος αριθμός Βυζαντινών απελευθερώθηκαν αμοιβαία.

Η ήττα των Αράβων στην πολιορκία της Κωνσταντινούπολης το 678 αποδυνάμωσε το αραβικό κράτος. Παράλληλα, οι Βυζαντινοί αντεπιτέθηκαν στη Συρία και τον Λίβανο. Οι επιτυχίες των Βυζαντινών θορύβησαν τον χαλίφη Μωαβία, ο οποίος ζήτησε ειρήνη από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Δ'. Η συνθήκη υπογράφηκε το ίδιο έτος και προέβλεπε την καταβολή φόρου από πλευράς Αράβων και την παύση των εχθροπραξιών στη Συρία και τον Λίβανο από πλευράς Βυζαντινών.

περισσότερα...