Η γη του χωριού
«…Τον καιρό που η πεθερά μου ήταν νέα, το χωριό ήθελε να το πάρει ένας πλούσιος Αρμένης, να το κάνει τσιφλίκι, λεγόταν Μπαγιόζογλου. Οι ντόπιοι δεν τον θέλανε με κανένα τρόπο, προτιμούσαν χίλιες φορές τους Τούρκους απ’ αυτόν…».
«…Ο Χαμίτ Σουλτάν ώριζε στην περιφέρειά μας 150 τσιφλίκια. Ώριζε και το χωριό μας. Εμείς μαζεύαμε παράδες ν' αγοράσουμε το χωριό. 17 χιλιάδες οκάδες λίρες είχαν μαζέψει για ν’ αγοράσουνε το τσιφλίκι. Στο μεταξύ βγήκε στη μέση να πάρει τον τόπο μας ένας Αρμένης που λεγόταν Μπαγιέζογλου. Εμείς δεν τον θέλαμε “να μην το πάρει ο Αρμένης το χωριό”. Κι έγινε πόλεμος σωστός με όπλα, με πέτρες, με ξύλα. Και με τα παιδιά ακόμα πολεμούσαν. Σκοτώθηκαν 12 παλληκάρια… Πίστευαν οι χωρικοί πως πάνω από το Μιρά, εκεί στις ελιές, βγήκε η Παναγία και σταμάτησε τον πόλεμο μέρα μεσημέρι…».
Αρχείο Προφορικής Παράδοσης Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, φάκ. Α 24, Κόλντερε.