Μετατοπίσεις πληθυσμού
« ...Το χωριό βασανίστηκε από τους “στρατιώτες με τα κασκέτα” που τους βγάλαμε “κουκλέλια”. Μια βδομάδα μείναν στο χωριό, γίνουνταν καταγγελίες, χάνονταν κόσμος, κλαυθμός και οδυρμός. Μετά από το Αγιασμάτι φύγαν και πήγαν στην Πέργαμο. Εκεί όμως δεν πρόφταξαν να κάνουν εγκλήματα, μεσολάβησε ο Διωγμός. Μας δώσαν διορία δύο ώρες. Ήταν Μάιος μήνας. Βγήκαμε στη Μυτιλήνη. Επίταξαν τα σχολεία κι εκεί μείναμε... ».
Αρχείο Προφορικής Παράδοσης Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, φάκ. Α 10 (Αγιασμάτι).
Αυτοδιοίκηση του οικισμού
«...Είχαμε κοινοτάρχη τον λέγαμε “Πρόεδρο”, άλλαζε κάθε χρόνο, κάθε δυο χρόνια, το ίδιο και η επιτροπή της εκκλησίας. Αυτές όλες τις θέσεις τις έπαιρναν οι άνθρωποι της αγοράς που διατηρούσαν καταστήματα, ήταν οι πιο καλοί και από τους πλούσιους του τόπου...».
«...Ο πρόεδρος διορίζονταν από το μητροπολίτη Κυδωνιών, δεν έβγαινε με εκλογές...».
«...έβγαινε μουχτάρη διά βοής... Έπρεπε να είναι ευκατάστατοι και με κάποια μόρφωση. Μέσα στο σχολείο γίνονταν οι συσκέψεις της κοινότητας κι έπαιρνε μέρος και ο παπάς και ο δάσκαλος καθώς και η εκκλησιαστική επιτροπή. Η εκκλησιαστική επιτροπή διορίζονταν από το μητροπολίτη Κυδωνιών. Οι επίτροποι ήταν τρεις και πρόεδρος της εκκλησιαστικής επιτροπής έμπαινε ο παπάς. Η διάρκεια της εξουσίας του προέδρου της κοινότητας και της εκκλησιαστικής επιτροπής κρατούσε δύο ή τρία χρόνια....».
Αρχείο Προφορικής Παράδοσης Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, φάκ. Α 10 (Αγιασμάτι).