|
Ο Αρσένιος γεννήθηκε περί το 1200 στην Κωνσταντινούπολη. Σε νεαρή ηλικία ενδύθηκε το μοναχικό σχήμα. Ανήλθε δύο φορές στον πατριαρχικό θρόνο, το 1254 και το 1261. Το 1265 καθαιρέθηκε για δεύτερη φορά από το αξίωμά του και εξορίστηκε στο μονύδριο της Σούδας στην Προκόννησο, ενώ λίγο αργότερα αφορίστηκε. Πέθανε εξόριστος στην Προκόννησο στις 30 Σεπτεμβρίου 1273. Μετά το θάνατό του ανακηρύχθηκε άγιος. |
περισσότερα... |
| |
|
|
Γεννήθηκε στον Ανάπλου του Βοσπόρου. Το 1204 ήταν ήδη διάκονος στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, ενώ τον Ιανουάριο του 1223 ανήλθε στον πατριαρχικό θρόνο. Ως Πατριάρχης συνέβαλε ενεργά στη διευθέτηση της ρήξης που είχε επέλθει μεταξύ της Εκκλησίας της Ηπείρου και του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Το όνομά του συνδέθηκε με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Βουλγαρικής Εκκλησίας. Ανέπτυξε έντονη συγγραφική δραστηριότητα. Πέθανε το 1240 στη Νίκαια. |
περισσότερα... |
| |
|
Γεώργιος (Γρηγόριος Β') Κύπριος |
|
|
Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και σημαντικός λόγιος του 13ου αιώνα. Γεννιέται στη Λάπηθο Κυρήνειας γύρω στο 1241 και εγκαθίσταται στην Κωνσταντινούπολη μετά την ανακατάληψή της το 1261, όπου και παρακολουθεί μαθήματα δίπλα στο Γεώργιο Ακροπολίτη. Λίγα χρόνια αργότερα, επιδίδεται και ο ίδιος στη διδασκαλία ενώ αναλαμβάνει και τον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης το 1283. Ως λόγιος εντάσσεται στην Παλαιόλογεια Αναγέννηση, ενώ σώζονται διάφορα έργα του, όπως επιστολές, βίοι αγίων και μία... |
περισσότερα... |
| |
|
|
|
Ευθύμιος Α΄ Κωνσταντινουπόλεως |
|
|
Ο Ευθύμιος γεννήθηκε στη Σελεύκεια της Ισαυρίας περί το 834. Σε νεαρή ηλικία εκάρη μοναχός. Το Φεβρουάριο του 907 εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Χαρακτηρίστηκε για την ήπια στάση του στο επίμαχο ζήτημα του τέταρτου γάμου του Λέοντα Στ΄. Στις 15 Μαΐου 912 εκθρονίσθηκε. Πέθανε εξόριστος στη μονή του Αγαθού στο Βόσπορο στις 5 Αυγούστου 917. Τιμάται ως άγιος από την Ορθόδοξη Εκκλησία. |
περισσότερα... |
| |
|
|
Μέλος του κλήρου. Την περίοδο της βασιλείας του Αλεξίου Γ΄ Αγγέλου (1195-1203) έλαβε το αξίωμα του επί του κανικλείου, ενώ μετά το 1209 διορίστηκε χαρτοφύλακας του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και έλαβε τον τιμητικό τίτλο του υπάτου των φιλοσόφων. Τον Σεπτέμβριο του 1214 ανήλθε στον πατριαρχικό θρόνο, όπου παρέμεινε ως το θάνατό του, τον Ιανουάριο του 1216. Είναι γνωστός και ως Κώπας, Κουπάς ή Κωπάς. |
περισσότερα... |
| |
|
|
Εκπρόσωπος μιας από τις πλέον ταλαντούχες γενιές Βυζαντινών λογίων, νομοφύλαξ (νομοδιδάσκαλος και επικεφαλής της αυτοκρατορικής νομικής σχολής), μοναχός και πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1 Ιανουαρίου 1064-2 Αυγούστου 1075), ο Ιωάννης Ξιφιλίνος με την πορεία της ζωής του –η οποία από τη γενέτειρά του Τραπεζούντα τον οδήγησε σε ανώτατα αξιώματα στην πρωτεύουσα– δίνει μιαν ανάγλυφη εικόνα της πνευματικής ζωής τού βυζαντινού 11ου αιώνα: της μεγάλης πολιτιστικής ακμής αλλά και της όλο και... |
περισσότερα... |
| |
|
|
Λόγιος ιεράρχης. Χειροτονήθηκε Πατριάρχης το 1275. Ο Ιωάννης Βέκκος υπήρξε ένας από τους κυριότερους υποστηρικτές της ένωσης των εκκλησιών και της πολιτικής που ακολουθούσε ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος (1259-1282) υπέρ αυτής. Το 1282, όταν ο νέος αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος (1282-1328) αποκήρυξε την ένωση, αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τον πατριαρχικό θρόνο και να αποσυρθεί στη μονή Παναχράντου. Πέθανε φυλακισμένος στα τέλη Μαρτίου του 1297. |
περισσότερα... |
| |
|
|
|
|
|