1. Ο λιμός στην Καππαδοκία συνέβη λίγο πριν από την ανάρρηση του Μεγάλου Βασιλείου στον επισκοπικό της θρόνο, το 370. Πρβ. Χρήστου, Π., Ο Μέγας Βασίλειος. Βίος και πολιτεία, συγγράμματα, θεολογική σκέψις (Ανάλεκτα Βλατάδων 27, Θεσσαλονίκη 1978), σελ. 62-63. 2. Ο Μέγας Βασίλειος υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της κρίσης αυτής, η οποία επηρέασε το φιλανθρωπικό του έργο, όπως δείχνει η .R. Holman, The Hungry are dying. Beggars and bishops in Roman Cappadocia (Ney York 2001). Πρβλ. «Homilia dicta tempore famis et siccitatis», στο Migne, J. P. (επιμ.), Patrologia cursus completus Series Greca (Paris 1857-1866), τόμ. 31, σελ.303-328. 3. S.R. Holman, The Hungry are dying. Beggars and bishops in Roman Cappadocia (Ney York 2001), σελ. 71, 78, 91. 4. Γρηγόριος ο Θεολόγος, “Funebris oratio in laudem Basilii Magni Caesareae in Cappadocia episcopi”, στο Migne, J. P. (επιμ.), Patrologia cursus completus Series Greca (Paris 1857-1866), τόμ. 36, στήλ. 493-606 ιδ. 541-545. (Or. XLIII 34-36). 5. Γρηγόριος Νύσσης, Vie de Saint Macrine, επιμ. P. Maraval (Sources Chretiennes 178, Paris 1971), κεφ.12 σελ. 184, κεφ. 26 σελ. 232. 6. Σωκράτης, Εκκλησιαστική ιστορία, επιμ. G. Ch. Hansen (GCS, Neue Folge 1, Berlin 1995), σελ. 245-246. |